Śpi w pobliżu torów

Pociąg gwiżdże,
podmuch prądu

pachnące pokrojoną cytryną

gdy staczam się z ciepłego gaju.

Ten ślad to złamane żółtko,

Moje oczy pożółkły—
      żółtaczka lub magia—
dwa słońca do dopasowania
do jednego, tunel
wyobrażony ponownie do spania,

główne światło pociągu
milczący milami,
elektryczność biegnie pod ziemią, pod przykrywką.

Moje powieki to małe pagórki,
kopce I count      i przejść na drugą stronę,
dwa cytrynowe kształty, które mogły pachnieć

tak słodko, gdyby nie przejeżdżał żaden pociąg
ten cytrusowy sen.