Przebudź się ponownie o drugiej w nocy

Księżyc wygląda z gładkiej skóry 

nocy, mówi Oko wieloryba, jego głos

dwa środki nieśmiały pełnego na słabnie.

Kępki chmur przesuwają się jak lizawki oceanicznej piany. 

Ale ten napięty szary perkusista nieba...

Pamiętaj, jak jechałeś na grzbiecie delfina, 

stałą gęstość jego ciała, gdy go trzymałeś?

Księżyc przerywa, powtarza, głośniej,

Oko wieloryba. Cóż, powiedzmy earth 

jest sercem tego wieloryba? Mówić

ktoś daleko nasłuchuje tego dźwięku, 

ten, kiedy wypływa na powierzchnię i wieje dziura.

To głuche echo, jak jaskinia, która łapie oddech.

Nie czujesz przypływu, gdy orbitujemy?

Widzisz strumieniowe konstelacje, takie jak gromada kryla?

Tak, mówi księżyc, ziemia jest sercem tego wieloryba.

Słuchać. Czy nie słyszysz bicia bębna?

Bęben jego bicia w tej szarej nocy?