Nagroda pamięci Sandy'ego Eubanka
Kita Loneya
Ballada
Trzydziesty siódmy raz utopiłeś mnie w rzece
_cc781905-5cde-3194 -bb3b-136bad5cf58d_ Cichy śpiew liści, jak migocze światło słoneczne
Za drugim razem wystrugałeś banjo z moich kości
_cc781905-5cde-3194 -bb3b-136bad5cf58d_ Echo mojego głosu w jaskini twego serca
Kiedy zginąłeś w bitwie, wszystkie moje listy przesiąknięte krwią
_cc781905-5cde-3194 -bb3b-136bad5cf58d_ Fiddle chodzący płomień, kosy dzwonią
Kiedy się powiesiłeś, bo dęby nie przestawały śpiewać
_cc781905-5cde-3194 -bb3b-136bad5cf58d_ Mina Naomi moje wiele imion, znasz mnie
Kiedy rozbiłeś motocykl szalejąc na ścianie
_cc781905-5cde-3194 -bb3b-136bad5cf58d_ Pięć ciężkich tygodni deszczu, płaczące gwiazdy, aby zmyć ostrzeżenie
Twoje obietnice i ładne usta to rój szalonych pszczół
_cc781905-5cde-3194 -bb3b-136bad5cf58d_ Słodycz i żądło, które wciąż noszę na wojnie
Drewniane łóżko, na którym marnieję, koce obszyte kłamstwami
_cc781905-5cde-3194 -bb3b-136bad5cf58d_ Małe gniazdo z kości i futra, które mysz pozostawia po śmierci