Nikt nie napisał księgi księżyca

Zeszłej nocy zostałem zaproszony do spojrzenia w górę

Jak zapytała Carrie: Czy to pełnia księżyca?

To było. Pełnokształtny, blady, kobiecy księżyc.

Romantyk mógłby nazwać alabastrową kulę

Kobieta z dzieckiem. Zrobił to DH Lawrence.

Spuchnięty księżyc, Księżyc Łowcy, ale nie złoty.

Jednak kobieta przyznała się do swojej obsesji.

Wróciliśmy na scenę, gdzie muzycy

Gotowi kochać się z ich gitarami, wzruszając

Palce do strun, progi; zawisły akustyczne piski

W powietrzu - zanim wzniósł się wiersz Nerudy,

Wysłane w górę przez ludzki oddech przez rozchylone usta-

Liryczna melodia, dźwięki wydobywające się z ust gitary, śpiew. Wilk

Moon usłyszał kompozycję Piazzolli, tańczącą

Do tanga „Verano Porteno”

Tęsknota za zjednoczeniem: zjeżdżalnia, zanurzenie, zwrot namiętności.

Portia, ciemna dama w szalu z mango,

Ofiarowała swoje wiersze z jaśminem,

Albo zapachy hibiskusa, mówiąc o jej piersiach

Równie trudne jak ramiona pełne śliwek

Rozlewanie, jej podwójne księżyce wschodzące w rytuale

Kobiecych dłoni sznurujących, głaszczących,

Zmniejszając jej piersi, owijając ją

Ciasno w kimonie z czarnym obi

Szarfa wiązana przez Japonki,

Gejsze, podziwiające jej junoeskowe jedwabie.