Rady, które dajemy naszym dzieciom

wchodzi jednym uchem i wychodzi drugim, idzie
tam, gdzie są dzikie stworzenia, gdzieś w powietrzu pomiędzy
mądrą i cierpką niespodziankę, jakby wiedziała
droga na pamięć; szczęście sądowe,
przechodzi przez ulicę bez trzymania się za ręce,
ignoruje błagania i woli ne'er-
dobrze sytuowanym, próbuje kontrabandy,
odurza się i trzeźwieje - aż przysięgamy
zrezygnujemy z dawania (co przecież
wiemy?). A jednak wydaje się, że zrobiliśmy całkiem nieźle
cóż, sprawiło, że rodzice byli dumni, pomimo naszej odmowy
słuchać. Niesamowite, jak dobrze się nauczyliśmy
od złego, tępi, jak zawsze byliśmy.
Któż zatem lepiej udziela rad dzieciom?