po zaprzestaniu oznaczania ciał

być sam na sam z niemym niebem i oddychać

 

gdy mięśnie odzyskają zakres

wytyczyć nowe ścieżki w ich wspomnieniach

 

gdy skóra przypomni sobie swoją pieśń

podnosić bez myślenia o strukturze

 

tego dnia, czy weźmiesz moją dłoń w swoją

i przemówisz do mnie prawdziwszym słowem?

 

kiedy już nie marzymy o lataniu

uwolniony po prostu do spania

 

kiedy imiona nadali nam nasi ojcowie

brzmią jak nuty obcych trąbek

 

kiedy duchy miejsc, w których byliśmy

tęsknię za łodzią na nasz następny ocean

 

w tym dniu niech to będzie twój głos,

składa się z mocy i światła

 

którego trzymam się jak krzyża.

 

 

 

Komentarz sędziego:Ten wiersz tworzy rytm i formę o niezawodnej jakości, której czytelnicy pragną od poezji. Obrazy i podtekst tworzą intensywność, która ujawnia surowe emocje mówiącego, całkowicie wyczuwalne w ostatniej linijce. To cudownie trudny wiersz, do którego się wraca, ale my to zrobimy.

 

Wyróżnienie:Zuzanna Craig