Czyż wszyscy nie jesteśmy Wordsworthami?
wędrujące chmury?
Samotne życie. cudotwórcy
tęsknota
trwałość.
Gdziekolwiek.
Na czyjejś poczcie głosowej
na czyimś blogu,
na końcu czyjegoś obiektywu
skierowany do BMW w partii.

Ale potem żonkile.

Już nie w tłumie
złapany przez wiatr,
siedem z dziesięciu tysięcy,
wybrany przez ciebie.
Każda łodyga raz na każdą. Każdy
dziś zjednoczeni w Twojej dłoni
zaprasza nas do wiary
coś
tu i teraz
może trwać dalej.