Elegia dla miasta

Śpiewała o wodzie
często w jej tonącej ciemności,
śpiewał solidnie umytego bluesa.
Śpiewała dla statków ratunkowych,
jej wiadomości pozostają bez odpowiedzi.

Długo po płynie
sięgał jej do ramion,
długo po modlitwie
stała się przesądzona,
jej palce grały bluesa.

Nuciła swój oddech,
oddychał cichą pieśnią bayou
niesiony przez przypływ,
i z jej dryfującą pociechą
zrodziła lirycznie umieranie.