Trzecie urodziny

W puszystej białej organdynie i butach Mary Jane
czeka na ojca, który nie przychodzi,

jej babcia mówi jej: Nie ruszaj się, kochanie.
Stać prosto. Będzie tu w każdej chwili.

W chłodzie czuć zapach lawendy
idąc korytarzem. Cienie

wzdłuż piaszczystego podjazdu i kształtu
poruszający się w wielkim żywym dębie — jeden samotny biały ibis

rozpościera swoje żałosne skrzydła. Przez rzekę
dźwięk silnika łodzi, duchy krabów

trzaskanie, tarzanie się w puszystym błocie.
Słucha tak, jakby słuchanie jej dawało

głos, by zaśpiewać piosenkę, której nie zna
jak śpiewać. Czy znajdzie słowa

za stratę, nieobecność, blizny?
O miłość prawie zapamiętana. O biały ibisie.