Nie ma recepty na tworzenie wierszy, które zaskoczą nas i wprowadzą nas w nowe rozumienie, więc prawdziwe oddanie się nieznanemu jako poeci jest ryzykownym zajęciem. Co to znaczy autentycznie ryzykować pisząc wiersze, chcieć popłynąć na skraj mapy? Podążając za tym pytaniem, przyjrzymy się zawiłej składni, lirycznym błądzeniom i dźwiękowym pożogom w wierszach Jennifer Chang, Mary Ruefle, Kathryn Nuernberger, Kiki Petrosino i innych. Nasze własne teksty podczas sesji zbadają bliźniacze relacje między strachem a ryzykiem — kierując nasze łodzie poetyckie przez potworne wody w kierunku brzegów, o których krążą plotki.