Jest taki moment, kiedy się ściskamy
ręce i machać rękami szybciej
aż membrana się rozciągnie
pomiędzy i unosi nas do środka
niebo. Znowu jesteśmy dziećmi.
Otacza nas śmiech
na placach zabaw, gdzie nigdy
dorastali zamiast starych głupców
rozkoszując się chwilą
zabawy, mówiąc dobranoc.
Jesteśmy jakąś nową rasą ludzką
którego dotyk przywołuje skrzydła, którego pocałunek
przekręca nasz kalejdoskop
zadumę w skupieniu.