Niebiański pokój

„O miękki balsamisto cichej północy,

Zamykanie, ostrożnymi palcami i łagodnymi

Nasze oczy zadowolone z mroku, wypalone światłem,

Zacieniony w boskim zapomnieniu:”

— „Sonnet do snu” Johna Keatsa

​

O miękki balsamatorze spokojnej północy

Jak spokojnie śpimy pod twoją bielą

I delikatne dłonie. Działasz teraz swoją magią,

Wiemy, kojącymi szeptami i darami

Z siłą, by czerpać radość ze zbliżającego się dnia

O miękki balsamatorze spokojnej północy.

Zamykanie, ostrożnymi palcami i łagodnymi

Oczy zbyt pełne piękna, by upaść

Twój stary towarzysz, twórca przyjemnych snów

Który pokazuje każdy przedmiot lepiej, niż się wydaje

Przez rażący dzień. Miękkie dłonie, prawie boskie

Zamykanie, ostrożnymi palcami i łagodnymi,

Nasze zadowolone z mroku oczy, wypalone światłem.

W soczystym ogrodzie rozkoszy

Znajdujemy się otoczeni czystością

Zapach róży piżmowej, kuracja na noc

Dla bólów serca, które znosimy, aby pozostać wyprostowanymi.

Nasze zadowolone z mroku oczy, wypalone światłem,

Zacieniony w boskim zapomnieniu,

Unoś się do wewnątrz. Tam znajdują się nasze duchy

Cytadela bezpieczna przed każdym wrogiem

I stajemy się częścią niebiańskiego strumienia

Który delikatnie biegnie wewnątrz wzniosłego serca

Zacieniony w boskim zapomnieniu.