W Kuchni Robaka

W kuchni robaka, przy zimnie
kamienny piec, kłaniają się blisko,
bo ich słowa są powolne, a oni
szeptem, popijając kubek ziemi
ostatniego tchnienia porzuconego
jaskinie płuc, spryt
myśl rdzewieje na błocie
język, niebieska plama zaskoczenia
świat toczy się wyrwany ze swoich gniazd,
i naciągają wilgotne szale
gliny bliżej i drzemać, wiedząc
jak nic nie jest pocieszające.