Miłościowy bałagan jest równie wybuchowy jak
przetrwanie — iskra gwałtowna, jak dojrzała
granaty pękające nasiona jesienią.
W niektóre dni nienawidzę tego, że cię kocham
tak dużo. Byłoby łatwiej, ładniej, gdybym mógł
spakuj moje książki, wyjdź
koty i żeliwne patelnie z tyłu.
Przyklejony do lodówki notatkę bez
interpunkcja dotycząca podróży. Jak bym
wyglądać jak wędrowiec? Moje długie włosy
pachnące czyimś piżmem. Dziewczyna
z setką kochanków: brunetką Joni Mitchell
bez cymbały. Życia
musimy mordować za każdy wybór. Lub
wyobraź sobie, że musimy, ponieważ nie ma sposobu, aby to wiedzieć
Inaczej. Każdego dnia bezpiecznik
skwiercząc w kierunku detonacji. Rzucamy
iskry do siebie jak flirty, jak
odważy się. Zachowaj największe wybuchy
dla tych, o których wiemy, że nas przywrócą
znów razem. Dlatego tacy jesteśmy
fragmentowane. Dlaczego pobyt jest tak męczący
zakochany. Rzeczywistość — nie
pasja walki. Ale bandażowanie, maść.
Kochać Cię w ten sposób, to pielęgnować nasze rany
świeży. By rzucić naszymi kruchymi skorupami
tam iz powrotem, jak pomyłka
granat na gorącego ziemniaka. Nic dziwnego
tęsknimy za tym samym uczuciem, od którego uciekamy.
Oto moje wnętrzności, kochanie. Obiecaj, że mnie zmusisz
cały. Jestem rannym, który musi być
naprawił. Jesteś zarówno lekarzem, jak i wrogiem.
Widziałeś miejsca, których nie mogę zobaczyć.
Najtrudniej jest być kochanym w ten sposób — i kochać jakby
nie było końca. Gest przeciwko wyginięciu:
ręka przynosząca owoc, siejąca ogień w dołach.