Pogrubienie

Sadhitva stał przy blacie kuchennym przędząc czerwony proszek,
olej i jajka drewnianą łyżką, tyłem do świata.
Wirowała i wirowała, i patrzyła, i wirowała, i patrzyła;
jajka się roztopiły, olej się wchłonął,
zmieszały się razem,
tak szybko, razem, jak dotąd
razem, w nieustanne kręgi.
I okrążyła miksturę, i pomyślała:
Poruszę się szybciej, to posunie go do przodu, tak
    ma więcej sensu.
Więc znowu i znowu z jej mięsistymi i zużytymi ramionami
    i znowu się poruszyła
aż maniakalnie zaczęła krążyć, jej klatka piersiowa biła szybciej
    i szybszy i zaczął widzieć
jak wyglądałoby życie, gdyby ciasto było proste
    idealnie gładki;
może wtedy zrobiłaby coś dobrze.