Nagroda Pegaza
Kita Loneya
Historia Czarnego Węża
Zatacza pętlę przez podwórko i zwija się w jarmuż,
ślizga się pod różą i przez lwie paszcze i werbenę,
wiatry wzdłuż podstawy powojników i glicynii.
Ten wąż ogrodowy nie zawsze był wężem.
W zeszłym roku o tej porze był to wąż czarnego szczura
zepchnięty z wysokiego piętra drzewa sąsiada
przez przenikliwe skrzeki szaleństwa niebieskich sójek.
Czy ukradł jajko, złapał pisklę?
Opuścił swoją lepką zasłonę z grubych ramion z żelaznego drewna
przemykać powoli wzdłuż szczytu płotu,
następnie zniknij z pola widzenia po drugiej stronie, na zewnątrz, na zewnątrz
w pomarszczone błoto i łodygi spartiny na bagnach odpływowych,
sójki wciąż podążają za nim jak błękitna aureola.
Być może wąż pamięta ten błysk indygo i gniewu
nawet teraz jak podlewam, trzymając tuż za głową,
ośmielając się nawet włożyć kciuk do buzi,
zniewaga, która sprawia, że się wije,
następnie wypluj wszystkie kolory widma.