Mastadons, Coelacanths i marketing opieki zdrowotnej, o rany!

Krystyna Olsondołączy do nas w tym miesiącuzarówno na czytanie, jak i na seminarium. Poniżej znajduje się krótka rozmowa, którą odbyliśmy za pośrednictwem poczty elektronicznej z Christine na temat jej pracy. Mamy nadzieję, że Ci się spodoba. 

​

PSSC: Jesteśmy bardzo podekscytowani twoją lekturą. Czy możesz powiedzieć nam trochę o swoim nowym Chapbooku „The Last Mastodon”? Udostępniłeś mi niektóre wiersze z rozdziału i chciałbym dowiedzieć się więcej o projekcie. 

Oczywiście! Przyjaźnię się więc z dr Katy Smith (również z Georgia Southern University), która zajmuje się badaniem mastodontów i gdzieś w trakcie naszej znajomości, gdy jedna z nas zaproponowała napisanie serii wierszy o mastodontach, druga się nie śmiała . Zamiast tego Katy zaprosiła mnie na wydarzenie o nazwie „Valley of the Mastodons”, wystawę z 2017 roku w Western Science Center w Hemet w Kalifornii, która przedstawiałaby trwające prace i badania paleontologów. Zaproponowała, że pojadę z nią do WSC, gdzie będę mógł obserwować pracę naukowców przez dwa dni poprzedzające otwarcie wystawy. Było może 15 paleontologów, dwóch innych pisarzy i co najmniej jeden artysta, więc spędziłem trzy dni w muzeum, wędrując po kolekcjach i dotykając wszystkich skamieniałości, które chciałem, podczas gdy prawdziwi paleontolodzy robili takie rzeczy, jak mierzenie i branie próbki kłów, co było w zasadzie moim marzeniem z dzieciństwa. 

Kiedy wróciłem do Georgii, moim zadaniem było wymyślenie, jak zamienić to, co zobaczyłem, w serię wierszy. Przeglądając swoje notatki i fotografie, zdałem sobie sprawę, że wiele rzeczy związanych z badaniami nad mastodontami (takich jak Thomas Jefferson, Lewis i Clark oraz fakt, że mam na biurku czaszkę jeżozwierza) muszą znaleźć swoją drogę także do wierszy. Wynikający z tego zbiór to zbiór wierszy, które mówią o mastodontach, mamutach i leniwcach naziemnych, ale także o moich relacjach z moim tatą, który był geologiem, a także Thomasem Jeffersonem, dżentelmenem przyrodnikiem, a także niewolnikiem właściciel, który zgwałcił Sally Hemings. 

Oprócz poezji dużo pracuję nad esejami z tekstami i naprawdę uwielbiam ten moment w projekcie pisarskim, kiedy zdajesz sobie sprawę, że nie musisz próbować na siłę powiązać rzeczy, które odkryłeś lub ujawniły twoje badania... zamiast tego wymyślisz, jak pozwolić językowi pokazać te połączenia. Człowieku, jako autor zarówno kreatywnej literatury faktu, jak i poezji, uwielbiam ten moment. 

​

PSSC: Twoje zainteresowanie nauką doskonale wpisuje się w twoje seminarium z 12 października, zatytułowane „Dziwna nauka: pisanie faktów naukowych w poezji i kreatywnej literaturze faktu”. Uwielbiam obietnicę uczenia się, jak czerpać „prawdziwe rzeczy ze świata przyrody” i umieszczać je w swoim piśmie. Nie chcę zepsuć twojego seminarium, ale czy mógłbyś powiedzieć trochę o impulsie do twórczego czerpania z tego, co tradycyjnie uważa się za dziedzinę niekreatywną? Czy masz ulubione przykłady materiałów źródłowych do tego rodzaju rzeczy, którymi chciałbyś się podzielić?

Lubię przedstawiać się jako poeta, który prawie oblał lekcje fizyki, bo to prawda. Ale zawsze fascynowała mnie nauka i dorastałem w domu ze skamielinami na stoliku i rodzicami, którzy byli niesamowici w zabieraniu mojego brata i mnie do świata przyrody i wyjaśnianiu nam różnych rzeczy. Wszystko to ma na celu stwierdzenie, że chociaż w dziesiątej klasie nie mogłem zbilansować równania chemicznego, aby uratować sobie życie, nigdy nie przestałem być zafascynowany światem przyrody.

Jakieś piętnaście lat temu, dokładnie wtedy, gdy naprawdę zacząłem odnajdywać swój głos jako poeta, zdałem sobie sprawę, że poezja jest dla mnie sposobem na pisanie o książkach non-fiction, które czytałem: wielkich książkach o masowym wymieraniu lub Erneście Shackletonie. Albo dziwne małe fakty, które czytałem jako dziecko, na przykład fakt, że coelacanth była rybą, o której sądzono, że wyginęła wraz z dinozaurami, ale ups, wyciągnęli ją z oceanu w 1938 roku.

Wiersze — a później eseje — stały się sposobem, w jaki mogłem mówić o tych rzeczach. I chociaż wiersze nie muszą być „prawdziwe”, ustaliłem dla siebie zasadę, że nigdy świadomie nie podważę faktów naukowych ze względu na narrację. To znaczy, świat przyrody jest tak fascynujący, piękny i brzydki, że nie wymaga ode mnie żadnych upiększeń. 

Jeśli chodzi o materiał źródłowy - jestem wielkim fanem witryn takich jak IFL Science (IFL oznacza dokładnie to, co myślisz, że może) i Mental Floss. W dobie przynęty na kliknięcia możesz łatwo znaleźć dziwną naukę w Internecie. To następna część – w której musisz sprawdzić fakty w artykule i porównać trzy akapitową historię z rzeczywistą nauką – w której wpadasz do króliczej nory. Cieszę się też, że mogę po prostu wskoczyć na Twittera i znaleźć kogoś, kto bada leniwce naziemne, i zapytać: „Czy jesteś zajęty? Czy możesz mi napisać dziesięć faktów na temat leniwców naziemnych?” ponieważ okazuje się, że ludzie, którzy zarabiają na życie studiowaniem, naprawdę lubią ci o tym opowiadać, abyś mógł razem poszperać.

PSSC: Twoja najnowsza książka, Końcowa prędkość człowieka, która zaczyna się i kończy ciekawą opowieścią o próbie defenestracji, jest wspaniała. Co możesz nam powiedzieć o procesie łączenia grupy wierszy w znaczący zbiór? Czy zacząłeś od pomysłu, czy też wiersze nawarstwiały się naturalnie, jak wapień w jaskini?

Och, biedna Elvita Adams. Ale żyła! Więc to jest to.

Ta książka powstała dość łatwo, ponieważ prawie każdy wiersz był czymś, co w tamtym czasie po prostu przeżuwałem w myślach, więc tematycznie wszystkie były dość powiązane. Wcześniejsze wiersze w tej książce pochodzą z 2007 i 2008 roku, kiedy pracowałem w marketingu korporacyjnej opieki zdrowotnej, więc spędzałem godziny na badaniu sposobów, w jakie ciało może – i zawiedzie – nas zawieść, a następnie próbowałem zrobić z tego pocztówkę, która przeczytałby 60-letni mężczyzna z Omaha.

Kampanie zdrowotne, które prowadziliśmy, były naprawdę proste, ale nawet podczas tych badań natrafiałem na dziwne, małe fakty, więc po prostu zacząłem je prowadzić, a potem w nocy zamieniałem fakt w wiersz.

Zmagałem się również z kilkoma problemami w chemii mojego mózgu, które nie były całkiem w porządku - prawdopodobnie byłem naprawdę przygnębiony i zdecydowanie niespokojny - więc jednym z mechanizmów radzenia sobie, które opracowałem, było czytanie książki o nieudanej ekspedycji polarnej, ponieważ hej, ja może nienawidził swojej pracy, ale przynajmniej nie zostałem odmrożony w prowizorycznym obozie, śpiąc na poduszce z zamrożonego guana! Nie polecam tego mechanizmu; Zalecam terapię, leki, ćwiczenia i rzeczy, których nauczyłem się od tamtego czasu, ale dało mi to wiele do przerobienia na wiersze. I tak byłam tak zmęczona pisaniem o sobie, że z ulgą zamieniłam wiersz w wiersz o podkowiastych krabach lub dosłownie o czymkolwiek innym, co nie było Smutną Christiną. Nawet kiedy rzuciłem pracę i trochę mi się polepszyło, pozostałem przy wierszach, bo nauka zawsze będzie mnie fascynować. Po prostu przybiera różne kształty w zależności od tego, gdzie jestem w życiu. 

PSSC: Na koniec (dziękuję za poświęcony czas), oto dwuczęściowe pytanie. Piszesz także doskonałe kreatywne książki non-fiction. Co było pierwsze, poezja czy kreatywna literatura faktu? I czy zauważyłeś, że kiedy tworzysz, jedna forma chętniej użycza swoich narzędzi innej formie?  

I czytałem literaturę faktu przez lata, zanim spróbowałem ją napisać, więc najpierw napisałem poezję. Ale studiowałem obydwa gatunki w moim programie magisterskim i zawsze byłem bardzo zainteresowany skrzyżowaniem, w którym spotykają się oba gatunki. To ogromne uogólnienie, ale myślę, że poeci uczą się zauważać rzeczy, a kreatywni pisarze literatury faktu uczą się, jak podążać za pytaniami, które nasuwają się po zauważeniu rzeczy. Dobrzy eseiści śledzą pytania i widzą, jak ujawniają się odpowiedzi. 

Myślę, że moja praca w obu gatunkach stała się o wiele lepsza, kiedy przestałem się tak bardzo martwić, czy to, co piszę, to poezja, czy CNF. Wiele nauczyłem się w ostatnich latach o relaksowaniu się i po prostu pisaniu.

Oto przykład: badałem szyszki od lat. Pierwszym utworem, który napisałem o szyszkach, był wiersz, ale składał się z dziesięciu części. Dobra, to może być fragment flasha. Ale potem fragment flasha wyszedł jako esej. A potem to sprawiło, że pomyślałem o tym, jak napisać o coney as artykuł masowyi chociaż podobał mi się ten esej i artykuł, zdałem sobie sprawę, że mam wystarczająco dużo do powiedzenia, że potrzebuje książki, więc teraz myślę, okej, więc jestem w pracy nad obszernym esejem tekstowym o hot dogu . Oba gatunki doprowadziły mnie do tego punktu. Nie mógłbym napisać twórczej literatury faktu bez poezji.

​

PSSC: esej liryczny o długości książki o hot dogu. Cannot poczekaj na przeczytanie! Dziękuję bardzo za czas poświęcony na udzielenie odpowiedzi na te pytania. Ponownie, czekamy na Państwa wizytę.

​

Christina Olson jest autorką tomów poezji Terminal Human Velocity i Before I Came Home Naked, a także zeszytów Weird Science oraz Rook & The ME: A Law and Order-Inspired Narrative. Jej najnowszy rozdział, The Last Mastodon, został zwycięzcą konkursu Rattle 2019 Chapbook Contest i zostanie opublikowany w grudniu. Inne poezja i kreatywna literatura faktu ukazały się w czasopismach, w tym The Atlantic , The Normal School , Quarterly West , Passages North , Third Coast , Virginia Quarterly Review i The Best Creative Literatura faktu, tom trzeci . Jest adiunktem kreatywnego pisania na Georgia Southern University.

​

Oto wiersz z „Ostatniego Mastadonu” zatytułowany „OPOWIEŚĆ O KOŚCIACH"

​

​

​