An tunnag bheag

Thòisich e le clatter, cliog, agus cluck,
ach cha b'e tunnag a thàinig a mach as an ubh sin,
bha itean, gob, agus cìr air a cheann,
cha robh a chosan air an lionadh, ach biorach 'nan àite,
bha an t-ugh coltach ris an fheadhainn eile, ann an dath agus meud,
ach bha na thàinig a mach as an ubh sin 'na fhìor iongantas.

Chaidh ùine seachad agus thòisich an t-àrach air fàs,
ach cha do nochd e riamh sgeul air gur e tunnag a bh' ann,
Ge bith dè cho cruaidh 'sa dh' fheuch e cha b 'urrainn dha cuach,
agus an uair a dh' fheuch e ri snàmh chaidh e air bhog air a dhruim.

Is e an fhìrinn nach do chòrd uisge ris idir,
ach cha robh ann an sgrìobadh 's a' gleusadh ach ball,
bha e direach air a bhi fein, cha robh e neònach no tinn,
cha bhiodh e gu bràth na tunnag, bhiodh e an-còmhnaidh na isean.